ساحت پشت محراب

ساحَت پشت محراب (chancel)

در معماری، بخش شرقی کلیسای مسیحی که جایگاه همسرایان و جایگاه کشیش در آن قرار دارد، و قبلاً به‌‌وسیلۀ شباک یا نرده از شبستان کلیسا جدا می‌شد. در بعضی از کلیساهای قرون وسطا، این شباک بسیار مرتفع بود، به‌‌طوری که عبادت‌کنندگان را کاملاً جدا می‌کرد. صندلی‌های گروه همسرایان و نیمکت کشیش در ساحت پشت محراب واقع است، و محراب یا میز عشای ربانی بر سکویی برجسته در انتهای این فضا قرار دارد. اغلب ساحت پشت محراب را با «جایگاه همسرایان» مترادف می‌گیرند؛ آن را «ساحت دور محراب» یا «خدمتگاه کشیشان» نیز می‌نامند. ریشۀ این اصطلاح به اوایل قرون وسطا می‌رسد، در آن زمان ساحت پشت محراب از تراز شبستان بالاتر بود و به‌وسیلۀ پردۀ شمایل عیسی از آن جدا می‌شد. این پرده، جداکنندۀ متخلخلی بود که صحنۀ تصلیب مسیح را نمایش می‌داد.

 

---