آتلانتیس
آتْلانْتیس (Atlantis)
در اساطیر یونان، جزیره ـ قاره‌ای در غرب تنگۀ جبل‌طارق[۱]. گفته می‌شد این جزیره ـ قاره درپی وقوع زلزله‌ای در آب فرو رفته است. احتمالاً نام اقیانوس اطلس از آن گرفته شده است؛ با این حال، ساختار بستر آن این فرضیه را رد می‌کند که این اقیانوس در گذشته در منطقۀ آتلانتیک قرار داشته است. افلاطون، در دو رسالۀ تیمایوس[۲] و کریتیاس[۳]، بر پایۀ روایت یک کاهن مصری، تاریخ قوم این قاره را در قالب گزارشی تخیلی آورده است و آن را ناکجا‌آباد/آرمان‌شهری می‌داند که ۹هزار سال پیش از آن، به کیفر جنگ علیه آتن، که به نظر او عملی غیراخلاقی محسوب می‌شد، در آب فرو رفته است. شاید افسانه‌های مربوط به ناپدید‌شدن آتلانتیس با فوران‌های آتشفشانی (حدود ۱۵۰۰ق‌م)، که به نابودی سانتورینی[۴] در جزایر سیکلاد[۵] در شمال کرت[۶] انجامید، بی‌ارتباط نباشد. زلزله‌های بعدی و بالاآمدن سطح آب را ازجمله عوامل فروپاشی امپراتوری کرت در تمدن مینوسی[۷] دانسته‌اند.