شایول

شائول (ق ۱۱پ‌م)(Saul)
در عهد عتیق، نخستین شاه اسرائیل. روغن مقدس شاهی را سموئیل بر سر او ریخت و پیروزمندانه با همسایگانشان عمّانی‌ها و فِلِسطیان جنگید، ولی در پیکار با عَمالیقیان لطف خدا شامل حالش نشد. به داود رشک و گمان بد برد و به دشمنی با او و سموئیل برخاست. پس از آن‌که در نبرد با فلسطیان زخمی شد و سه پسرش را هم ازدست داد، خودکشی کرد. بنابر برخی روایات، نام (يا لقب) کسی که سموئیل او را به شاهی برگزید در قرآن طالوت (ظاهراً در اصل به معناي بلندبالا يا تنومند) است.

 

---