شبکه دیجیتال خدمات یکپارچه
شبکۀ دیجیتال خدمات یکپارچه (Integrated Services Digital Network)
سیستم مخابرات بین‌المللی برای ارسال سیگنال در قالب دیجیتال. کار این شبکه تبدیل «حلقۀ محلی[۱]»، یعنی حلقۀ بین تلفن کاربر یا مرکز تلفن خودکار خصوصی و مرکز تلفن دیجیتال، از سیستم آنالوگ به سیستم دیجیتال است که درنتیجه، اطلاعات مبادله‌ای بیشتری منتقل می‌شود. نخستین کاربرد بزرگ‌مقیاس این شبکه در ژاپن آغاز شد (۱۹۸۸). مزایای شبکۀ دیجیتال خدمات یکپارچه عبارت‌اند از بالارفتن کیفیت صدا، ارسال نمابرهایی با کیفیت بهتر، و امکان انتقال داده بین رایانه‌ها با سرعتی بیش از سرعت مودم[۲]های کنونی. در سیستم دسترسی با آهنگ پایۀ[۳] این شبکه، یک تسهیم‌کننده[۴] هر خط تلفن صوتی را به سه کانال تقسیم می‌کند: دو باند بی و یک باند دی. هر باند بی با ظرفیتی معادل ۶۴ کیلوبیت در ثانیه می‌تواند یک مکالمۀ صوتی، یا ۵۰ فراخوان دادۀ هم‌زمان را با سرعت ۱۲۰۰ بیت در ثانیه انتقال دهد. باند دی کانال ارسال داده‌ای است که با سرعت ۱۶ کیلوبیت در ثانیه کار می‌کند. سیستم دسترسی با آهنگ اولیه[۵] ۳۰ کانال بی ایجاد می‌کند.