سامویلسون، بنه اینگمار (۱۹۳۴)
ساموئِلْسون، بِنِه اینْگِمار (۱۹۳۴)(Samuelsson, Bengt Ingemar)
| بِنِه اینْگِمار ساموئِلْسون Bengt Ingemar Samuelsson | |
|---|---|
| زادروز |
1934م |
| ملیت | سوئدی |
| شغل و تخصص اصلی | زیست‌شیمی‌دان |
| گروه مقاله | بیوشیمی، جانورشناسی |
| جوایز و افتخارات | جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی (1982) همراه با با سونه برگستروم و جان وین |
زیست‌شیمی‌دان سوئدی. با سونه برگستروم[۱] و جان وین[۲]، به‌سبب کشف پروستاگلاندین‌ها و مواد زیست‌شناختی وابسته به آن‌ها به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۸۲ دست یافت. پروستاگلاندین‌ها پیک‌های شیمیایی بین سلولی‌اند که در سراسر بدن تولید می‌شوند. فیزیولوژیست سوئدی، اولف فون اویلر[۳]، موفق به کشف خواص ویژه‌ای در منی[۴] انسان و عصارۀ غدد نرزام‌کیسه (سمینال وزیکول) گوسفند شد. هر دو ماده موجب انقباض ماهیچه‌های صاف در شرایط آزمایشگاهی و کاهش سریع فشار خون در جانوران آزمایشگاهی می‌شوند. اویلر تصور می‌کرد این مواد عمدتاً در غدۀ پروستات ساخته می‌شوند و آن‌ها را پروستاگلاندین نامید. با تخلیص پروستاگلاندین‌ها مشخص شد که میزان آن در مایع نطفه‌ای بسیار اندک و نیم‌عمر آن‌ها بسیار کوتاه است. در ۱۹۵۷، برگستروم و ساموئلسون سعی کردند شکل بلوری دو نوع پروستاگلاندین، PGE۱ (آلپروستادیل[۵]) و PGFla، را تهیه کنند که موجب انقباض ماهیچه‌های صاف می‌شوند. آنان در ۱۹۶۲ خصوصیات شیمیایی این دو پروستاگلاندین را منتشر کردند.