سامویلسون، بنه اینگمار (۱۹۳۴)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Shahraabi (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ساموئِلْسون، بِنِه اینْگِمار (۱۹۳۴)(Samuelsson, Bengt Ingemar)

بِنِه اینْگِمار ساموئِلْسون
Bengt Ingemar Samuelsson
زادروز 1934م
ملیت سوئدی
شغل و تخصص اصلی زیست‌شیمی‌دان
گروه مقاله بیوشیمی، جانورشناسی
جوایز و افتخارات جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی (1982) همراه با با سونه برگستروم و جان وین

زیست‌شیمی‌دان سوئدی. با سونه برگستروم[۱] و جان وین[۲]، به‌سبب کشف پروستاگلاندین‌ها و مواد زیست‌شناختی وابسته به آن‌ها به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۸۲ دست یافت. پروستاگلاندین‌ها پیک‌های شیمیایی بین ‌سلولی‌اند که در سراسر بدن تولید می‌شوند. فیزیولوژیست سوئدی، اولف فون اویلر[۳]، موفق به کشف خواص ویژه‌ای در منی[۴] انسان و عصارۀ غدد نرزام‌کیسه (سمینال وزیکول) گوسفند شد. هر دو ماده موجب انقباض ماهیچه‌های صاف در شرایط آزمایشگاهی و کاهش سریع فشار خون در جانوران آزمایشگاهی می‌شوند. اویلر تصور می‌کرد این مواد عمدتاً در غدۀ پروستات ساخته می‌شوند و آن‌ها را پروستاگلاندین نامید. با تخلیص پروستاگلاندین‌ها مشخص شد که میزان آن در مایع نطفه‌ای بسیار اندک و نیم‌عمر آن‌ها بسیار کوتاه است. در ۱۹۵۷، برگستروم و ساموئلسون سعی کردند شکل بلوری دو نوع پروستاگلاندین، PGE۱ (آلپروستادیل[۵]) و PGFla، را تهیه کنند که موجب انقباض ماهیچه‌های صاف می‌شوند. آنان در ۱۹۶۲ خصوصیات شیمیایی این دو پروستاگلاندین را منتشر کردند.

 


  1. Sune Bergström
  2. John Vane
  3. Ulf von Euler
  4. semen
  5. alprostadil