سایبرنتیک
سایْبِرنِتیک (cybernetics)
(مشتق از واژه‌ای یونانی به معنای هدایت‌کردن) علم بررسی چگونگی سازماندهی، تنظیم و تکثیر سیستم‌ها، و مطالعۀ چگونگی تکامل و یادگیری آن‌ها. در آزمایشگاه سایبرنتیک اشیای بی‌جانی خلق می‌شوند که مثل سیستم‌های زنده عمل می‌کنند. سایبرنتیک کاربردهای متنوعی دارد. ازجمله ساخت اندام‌های مصنوعی الکترونیکی و ادارۀ کارخانه‌های کاملاً خودکار که در آن‌ها ماشین‌های هوشمند[۱] حتی در مقام مدیریت نیز کار می‌کنند. نوربرت وینر[۲]، ریاضی‌دان امریکایی، این علم را پایه‌گذاری کرد و سایبرنتیک نامید (۱۹۴۷). سایبرنتیک در ابتدا، علمِ بررسی سیستم‌های کنترل پس‌خورد۳[۳] برای خلق فرآیندهای خودکار بود.