روزا، سالواتور (۱۶۱۵ـ۱۶۷۳)
| سالواتور روزا Salvator Rosa | |
|---|---|
| زادروز |
۱۶۱۵م |
| درگذشت | ۱۶۷۳م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| شغل و تخصص های دیگر | شاعر و آهنگ ساز |
| آثار | تابلوی خودنگاری (ح ۱۶۴۵؛ نگارخانه ملی لندن)؛ شایول و ساحره عیندور؛ صحنه نبرد (هر دو در لوور، پاریس) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
روزا، سالْواتور (۱۶۱۵ـ۱۶۷۳)(Rosa, Salvator)
نقاش، باسمه‌کار[۱]، شاعر، و آهنگ‌ساز ایتالیایی در شیوۀ باروک[۲]. از ۱۶۴۰ تا ۱۶۴۹ در فلورانس[۳] و سپس در رم کار کرد. به‌سبب سبک تازه‌ای شهرت یافت که در منظره‌پردازی پروراند؛ منظره‌هایش وحشی، شورانگیز، و گاه هراسناک اند. اشعار هجوآمیز نیز می‌نوشت. تب‌آلودگی و غلوآمیزی شاخص آثارش در تابلوی خودنگاری[۴] (ح ۱۶۴۵؛ نگارخانۀ ملی لندن[۵]) مشهود است. در قرن‌های ۱۸ و ۱۹ با سودازدگی و سرکشی‌اش، نمونۀ آرمانی هنرمندی رمانتیک[۶] به‌شمار می‌رفت. منظره‌های او در منظره‌پردازی خوش‌نما[۷]ی انگلیس در قرن ۱۸ تأثیر گذاشت. آثار دیگرش، همچون نقاشی‌های غریبی که مضمون جادوگری داشتند، در سلیقۀ گوتیک[۸] اواخر قرن ۱۸، به‌ویژه در داستان‌نویسی، تأثیر بسیاری نهاد. تابلوهای شائول و ساحرۀ عیندور[۹]، صحنۀ نبرد[۱۰] (هر دو در لوور[۱۱]، پاریس)، و پل[۱۲] (موزۀ پیتّی[۱۳]، فلورانس) از آن جمله‌اند.