روزگار نو
روزگار نو
فصل‌نامۀ ادبی، علمی، اقتصادی، به زبان فارسی، چاپ خارج از کشور، به مدیریت آربری. از معروف‌ترین مجله‌هایی بود که ایران‌شناسان خارجی به زبان فارسی در خارج از کشور منتشر می‌کردند. شرکت دابل‌دی دوران[۱] در نیویورک و هِدِر و استاتون[۲]در لندن آن را منتشر می‌کردند. زمان انتشار آن تقریباً برابر با سال‌های اشغال ایران به‌دست متفقین (جنگ جهانی دوم) بود. اولین شمارۀ آن در تابستان ۱۹۴۸ منتشر شد. مطالب مجله شامل مقالاتی بود از خاورشناسان مشهور دربارۀ ایران و ترجمۀ مقالات ادبی و معرفی و نقد از ادیبان ایرانی مثل مجتبی مینوی، مهدی بیانی، و ابوالقاسم طاهری. در هر شمارۀ روی جلد مجله یک نقاشی مینیاتور از هنرمندان ایرانی چاپ می‌شد. در جلد سوم شمارۀ ۴، در صفحۀ فهرست، مدیر مجله خبر از چاپ مجله هر دو ماه یک‌بار داد و علت آن را استقبال بسیار از مجله اعلام کرد. اما در جلد پنجم شمارۀ ۴، در همان صفحه با کمال تأسف اعلام داشت که روزگار نو دیگر منتشر نخواهد شد.