کرامر، گابریل (۱۷۰۴ـ۱۷۵۲)
کرامِر، گابریل (۱۷۰۴ـ۱۷۵۲)(Cramer, Gabriel)
ریاضی‌دان سوئیسی. در ۱۷۵۰، قاعدۀ کرامر[۱] را برای حل معادلات خطی[۲] عرضه کرد که باعث احیای علاقه به استفاده از دترمینان[۳] شد. همچنین، پارادوکس کرامر[۴] و مفهوم مطلوبیت (سودمندی)[۵] در ریاضیات را مطرح کرد. پارادوکس کرامر مرتبط با قضیه‌ای از کالین مکلورن[۶]، ریاضی‌دان اسکاتلندی، است که بنابر آن دو منحنی درجۀ سوم متفاوت یکدیگر را در نُه نقطه قطع می‌کنند. کرامر خاطرنشان کرد که منحنی درجۀ سوم (یک منحنی تک) بنابه تعریف با نُه نقطه معیّن می‌شود. مفهوم مطلوبیت (سودمندی) امروز رابطه‌‌ای بین نظریۀ احتمال[۷] و اقتصاد ریاضی[۸] برقرار می‌کند. کرامر در ژنو[۹] زاده شد. در آن‌جا درس خواند و از ۲۰سالگی استاد ریاضیات آکادمی ریو[۱۰] بود. در ۱۷۵۰، استاد فلسفه شد. مسافرت‌هایی در اروپا کرد و به ملاقات با ریاضی‌دانان برجسته پرداخت. اثر عمدۀ او درآمدی بر تحلیل منحنی‌های جبری[۱۱] (۱۷۵۰) است که قاعدۀ کرامر را در آن تشریح کرده است.