شوتس، هاینریش (۱۵۸۵ـ۱۶۷۲)
شوتْس، هاینْریش (۱۵۸۵ـ۱۶۷۲)(Schutz, Heinrich)
آهنگ‌ساز آلمانی آغاز دوران باروک[۱]. آثار او عبارت‌اند از هفت کلام مسیح[۲] (ح ۱۶۶۰)، عزاداری‌های موسیقایی[۳] (۱۶۳۶)، و ماگنیفیکات آلمانی[۴] (۱۶۷۱). گستره و دامنۀ پلی‌فونی کُرال و سازی را افزایش داد و از متقدم‌های برجستۀ یوهان سباستیان باخ[۵] بود. شوتس در کُشتریتس[۶] در ساکس[۷] به‌دنیا آمد. موسیقی را در گروه کُر دربار لاندگراف هسه ـ کاسل[۸] آموخت و در دانشگاه ماربورگ[۹] به تحصیل در رشتۀ حقوق پرداخت و زیرنظر جووانّی گابرِیلی[۱۰] در ونیز، ۱۶۰۹ـ۱۶۱۲، موسیقی تحصیل کرد. پس از بازگشت به کاسِل، ارگ‌نواز دربار شد اما در ۱۶۱۴ این شهر را به مقصد درسدن[۱۱] ترک کرد تا در سمت سرپرست موسیقی به خدمت الکتور ساکسونی، یوهان گئورگ[۱۲]، درآید. در این مقام تلاش‌های زیادی برای تثبیت اسلوب موسیقی و موسیقی‌دانان ایتالیایی انجام داد، اما بااین‌که در ونیز مادریگال‌های ایتالیایی ساخته بود، آثار خود را به زبان آلمانی یا لاتین می‌نوشت، که ۲۶ مزمور داوودی[۱۳] (۱۶۱۹) برجسته‌ترین آن‌هایند. شوتس در ۱۶۲۷ نخستین اپرای آلمانی، دافنه[۱۴]، را خلق کرد که لیبرِتّوی آن ترجمۀ مارتین اوپیتس[۱۵] از لیبرِتّوی رینوچّینی[۱۶] بود. در ۱۶۳۳ فشار مالی ناشی از جنگ سی‌ساله[۱۷] که جریان امور گروه موسیقی دربار درِسدِن را به‌هم ریخته بود، او را واداشت تا اجازۀ رفتن به کپنهاگ را بگیرد، و تا ۱۶۴۱ در آن شهر و دربارهای دیگر به‌سر برد. در دهۀ ۱۶۵۰ نارضایتی او از گرایش‌های تازه میان موسیقی‌دانان درباری ایتالیا بیشتر شد و درگیری‌های زیادی با جووانّی بونتِمپی[۱۸] پیدا کرد. شوتس مهم‌ترین شخصیت آلمانی پیش از باخ است، که عناصر تغزلی و نمایشی سبک آوازی ونیز را با پلی‌فونی آلمانی پیوند داد.
- ↑ baroque
- ↑ The Seven Words of Christ
- ↑ Musicalische Exequien
- ↑ Deutsche Magnificat/German Magnificat
- ↑ Johann Sebastian Bach
- ↑ Köstritz
- ↑ Saxony
- ↑ Landgrave of Hesse-Kassel
- ↑ Marburg University
- ↑ Giovanni Gabrieli
- ↑ Dresden
- ↑ Johann Georg
- ↑ Psalmen Davids
- ↑ Dafne
- ↑ Martin Opitz
- ↑ Rinuccini
- ↑ Thirty Years’ War
- ↑ Giovanni Bontempi