آرتین، امیل (۱۸۹۸ـ۱۹۶۲)

آرْتین، اِمیل (۱۸۹۸ـ۱۹۶۲)(Artin, Emil)

امیل آرتین Emil Artin
زادروز	وین ۱۸۹۸م
درگذشت	۱۹۶۲م
محل زندگی	اتریش، آلمان، امریکا
ملیت	اتریشی
تحصیلات و محل تحصیل	دانشگاه وین و لایپزیگ
شغل و تخصص اصلی	ریاضی دان
گروه مقاله	ریاضیات

ریاضی‌دان اتریشی. سهم مهمی در پیشبرد نظریۀ میدان (هیئت)های رده‌ای و نظریۀ اعداد اَبَرمختلط داشت و یکی از پدیدآورندگان جبر نوین به‌شمار می‌رود. آرتین در وین زاده شد. در آن‌جا و لایپزیگ آلمان درس خواند و از ۱۹۲۳ تا ۱۹۳۷، در هامبورگ به‌تدریس اشتغال داشت. در ۱۹۳۷، به امریکا مهاجرت کرد و در آن‌جا، از ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۶، در دانشگاه ایندیانا و از ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۸، در دانشگاه پرینستون به‌تدریس پرداخت. در ۱۹۵۸، به هامبورگ بازگشت. تحقیقات اولیه‌اش معطوف به نظریۀ آنالیزی و حسابی میدان‌ها یا هیئت‌های عددی درجۀ دوم بود. در رسالۀ دکتری‌اش (۱۹۲۱)، ضمن بررسی توسیع درجۀ دوم میدان توابع گویایِ یک متغیره روی یک میدان متناهی ثابت، نظیر حدس ریمان دربارۀ صفرهای تابع زتایکلاسیک را صورت‌بندی کرد. او برای این کار از نظریۀ حسابی و آنالیزی اعداد درجۀ دوم روی میدان اعداد طبیعی بهره گرفت. بعدها، در ۱۹۲۳، طی مهم‌ترین کشف دوران زندگی‌اش، معادله‌ای تابعی برای این نوع جدید L - سری استنتاج کرد. آرتین اثبات این معادله را در ۱۹۲۷ منتشر کرد و به این ترتیب، با استفاده از نظریۀ میدان‌های حقیقی صوری جواب مثبتی برای مسئلۀ توابع معین هیلبرت عرضه کرد. این مسئله یکی از مسائل بیست‌وسه‌گانۀ معروفی بود که هیلبرت در کنگرۀ بین‌المللی ریاضی‌دانان، در ۱۹۰۰، مطرح کرده بود. این اثبات قانون کلی تقابل را در تداول آرتین‌ به‌دست داد که همۀ قوانین شناخته‌شدۀ قبلی را دربرمی‌گرفت و به‌صورت قضیۀ بنیادی نظریۀ میدان‌های رده‌ای درآمد. از دیگر دستاوردهای مهم آرتین، نظریۀ بافته‌های اوست که در ۱۹۲۵ عرضه شد و نقش مهمی در مطالعۀ گره‌ها در فضای سه‌بعدی دارد. همچنین، در ۱۹۴۴ حلقه‌هایی با شرایط کمینه را که امروز حلقه‌های آرتینی نامیده می‌شوند کشف کرد.

 

---