سلوکوس چهارم
سُلوکوس (سلوکيان ۴) چهارم (ح ۲۱۷ـ۱۷۵پم)(Seleucus IV)
(ملقب به: فیلوپاتور[۱] بهمعنای پدردوست) هفتمین پادشاه از سلسلۀ سلوکیان (حک: ۱۸۷ـ۱۷۵پم) پسر و جانشین آنتیوخوس سوم[۲] ملقب به کبیر. گرچه سرزمینی که او بر آن فرمانروایی کرد به وسعت قلمرو دورۀ پدرش پیش از تهاجم رومیها در ۱۸۹ و ۱۹۰پم نبود، امّا به هر حال امپراتوری عظیمی بود که از سوریه در غرب (شامل کیلیکیا[۳] و فلسطین) تا بینالنهرین[۴]، بابِل[۵] و مناطق شرقی ایران همچون ماد[۶] و پارس[۷] در شرق امتداد داشت. سِلوکوس بهسبب پرداخت غرامت کلان جنگی به رومیها، در وضعیت مالی نامناسبی بود و بههمین علّت نتوانست به ماجراجوییهای پرهزینه بپردازد. در ضمن رومیها، پسر و ولیعهدش را که دِمِتریوس[۸] (بعدها دِمِتریوس اول) را به گروگان گرفته و با خود به رم[۹] برده بودند و سِلوکوس نمیتوانست علیه رومیها وارد جنگ شود. سِلوکوس سوّم بهدست هِلیودوروس[۱۰]، وزیرِ اعظمِ، خود به قتل رسید و برادرش آنتیوخوس جانشین او شد.