آداب المریدین
آدابُ‌المُریدین (۲)
نوشتۀ ضیاءالدین ابوالنجیب عبدالقاهر سهروردی، کتابی عرفانی به عربی. این کتاب در یک مقدمه و ۲۷ فصل است و در آن از اصول باورهای صوفیان، احوال و مقامات سالکان، شطحیات صوفیان، و آداب آن‌ها در سفر و حضر و سماع و مانند آن‌ها سخن رفته است. عمر بن محمد شیرکانی در قرن ۸ ق این اثر را به فارسی ترجمه کرد و در ۸۱۳ ق نیز محمد یوسف حسینی، ملقب به گیسودراز، آن را به فارسی برگردانده است. این کتاب از آغاز تألیف مستمسک جمیع ارباب طریقت بوده است. ابوحفص عمر بن محمد سهروردی، عوارف‌المعارف را بر مبنای این کتاب نوشت و ابوالمفاخر باخرزی در بخش دوماورادالاحباب از این کتاب بسیار بهره برد. ترجمۀ فارسی عمر شیرکانی از آداب‌المریدین، به کوشش نجیب مایل هروی به‌چاپ رسیده است (۱۳۶۳ش).