آفرینگان
آفرینْگان
از نمازهای زردشتی. به‌معنی درود، ستایش، و آفرین است. در دین زردشت، آفرینگان نمازهایی است که در جشن‌ها و یا برای بزرگداشت شخصی زنده و یا یادبودِ روان درگذشتگان خوانده می‌شود. مهم‌ترین آفرینگان‌ها عبارت‌اند از آفرینگان دَهمان، آفرینگانِ گاهان، آفرینگان گَهَنبار، آفرینگان رَپیثوین. برای انجام این نمازها پرستشگاه و یا مکان مخصوصی لازم نیست؛ همچنین هر موبد و یا هیربدی مجاز به اجرای این مراسم است. هر آفرینگان در زمان معینی خوانده می‌شود: آفرینگان دهمان در روز چهارم، دهم، سی‌ام، و سر سالِ مرگ فرد درگذشته؛ آفرینگانِ گاهان در پنج روز آخر سال تقویم زردشتی که به نام پنج‌گاه سرودۀ زردشت است؛ آفرینگانِ گهنبار در طی شش وقت در سال که در حقیقت همان جشن‌های فصلی ایرانیان کهن بود؛ و آفرینگان رپیثوین در هنگام نیمروز.