درژاوین، گاوریلا رومانوویچ (۱۷۴۳ـ۱۸۱۶)
دِرژاوین، گاوْریلا رومانوویچ (۱۷۴۳ـ۱۸۱۶)(Derzhavin, Gavrila Romanovich)
| گاوریلا رومانوویچ درژاوین Gavrila Romanovich Derzhavin | |
|---|---|
| زادروز |
۱۷۴۳م |
| درگذشت | ۱۸۱۶م |
| ملیت | روسی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | سیاستمدار |
| آثار | چکامه خدا (۱۷۸۴)؛ چکامه برای فلیسیا (۱۷۸۲)؛ آبشار (۱۷۹۱ـ۱۷۹۴) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
شاعر و سیاستمدار روسی. در سبک شاعرانه‌اش زبان نو، تصویرپردازی جسورانه، و گونه‌های زبان کاربردی و محاوره‌ای سنجیده را درهم می‌آمیزد، که نمونه‌اش چکامۀ «خدا[۱]» (۱۷۸۴) است. شخصیت ادبی مهمی در سن‌پترزبورگ[۲] بود و در دورۀ اَلکساندر اول مدت کوتاهی وزارت دادگستری را برعهده داشت. درژاوین که سرباز و کارمند دولت بود، با شعر «چکامه برای فِلیسیا[۳]» (۱۷۸۲)، که خطاب به کاترین کبیر[۴] بود، از حمایت او برخوردار شد. مدتی هم حاکم ایالتی بود. اشعار غنایی پراحساس و آرمان‌گرایانه‌اش، نظیر «آبشار» (۱۷۹۱ـ۱۷۹۴) موقعیتش را در مقام یکی از مهم‌ترین و اصیل‌ترین شاعران قرن ۱۸ روسیه تضمین می‌کند.