فیچینو، مارسیلیو (۱۴۳۳ـ۱۴۹۹م)
فیچینو، مارسیلیو (۱۴۳۳ـ۱۴۹۹م)(Ficino, Marsilio)
نمایندۀ اصلی مکتب افلاطونی[۱] و نوافلاطونی[۲] در رنسانس فلورانس[۳] و بنیانگذار و رئیس آکادمی فلورانس. در ۱۴۸۴م ترجمۀ کامل مکالمات افلاطون[۴] را به‌چاپ رساند. تفسیرها و ترجمه‌های او بر تفسیر از افلاطون و افلوطین تا قرن ۱۹ تأثیر گذاشت، اما از این پس حدود تأثیر منابع دیگر بر خود آن‌ها نیز آشکار شد. تفسیر او از مهمانی افلاطون را منشأ تعبیر مشهور عشق افلاطونی[۵]، به‌معنای عشقی که معطوف به امور جنسی نیست بلکه به ستایش صورت‌های معشوق بسنده می‌کند، می‌دانند.