کلیک ـ ترک
کلیک ـ تِرَک (click-track)
در موسیقی فیلم، تکنیکی برای کمک به تطابق موسیقی و کنش فیلم که دو آهنگ‌ساز به‌نام‌های کارل استالینگ[۱] و اسکات برَدلی[۲] ابداع کردند. در نوار صدای نمونۀ چاپی آهنگ‌ساز، سوراخ‌هایی ایجاد می‌کنند که با سرعت دلخواه میزان‌ها را قاب‌به‌قاب علامت می‌زند، و بدین‌ترتیب آهنگ‌ساز می‌تواند یک جملۀ موسیقی مخصوص نقطۀ اوج فیلم را دقیقاً منطبق با همان لحظۀ حادثه در فیلم بسازد. مثلاً سرعت مترونومی ۱۴۴ ضرب در دقیقه معادل یک سوراخ در هرده قاب فیلم است. کلیک ـ ترَک که از ۱۹۳۷ خصوصیت استاندارد فیلم‌های کارتون شد، را ماکس اشتاینِر[۳] آهنگ‌ساز برای نمایش فیلم‌های عاشقانه نیز به‌کار برد، که در آن‌ها متن کار را «میکی‌ماوسی» می‌خوانند.