دنباله دار هیل ـ بوپ
دنباله‌دارِ هِیْل ـ بوپ (Comet Hale-Bopp)
دنباله‌دار[۱] بزرگ و فوق‌العاده فعالی که در مارس ۱۹۹۷، بعد از حدود ۴هزار سال، با رسیدن به محدودۀ ۱۹۰ میلیون کیلومتری، بار دیگر نزدیک‌ترین گذر خود از کنار زمین را پشت‌سرگذاشت. این دنباله‌دار، هسته‌ای تقریباً ۴۰کیلومتری، و گیسوی گازی[۲] گسترده‌ای دارد. هیل ـ بوپ با نزدیک شدن به خورشید در هر ثانیه دَه تُن گاز آزاد می‌ساخت. این دنباله‌دار به‌نحوی غیرعادی، دارای سه دنباله بود: یکی شامل ذرات غبار، دیگری متشکل از ذرات باردار، و سومی در برگیرندۀ ذرات سُدیمی. دنباله‌دار هیل ـ بوپ را اخترشناسان امریکایی، آلن هیل[۳] و تامس بوپ[۴]، مستقل از هم کشف کردند (ژوییۀ ۱۹۹۵).