لابرادور

لابْرادور (Labrador)

ناحیهای در شمال شرقی کانادا و بخشی از استان نیوفاوندلند، با ۲۶۶,۰۶۰ کیلومتر مربع مساحت و ۳۰هزار نفر جمعیت (۱۹۹۱). از شمال غربی به خلیج آنگاوا، از شرق به اقیانوس اطلس و از جنوب شرقی به تنگۀ بل آیل منتهی می‌شود. لابرادور، شرقی‌ترین بخش سرزمین اصلی امریکای شمالی است و از فلاتی با شیب ملایم و با خط ساحلی نامنظم تشکیل شده است که چندین خلیجک، آبدَره، شاخابه، و صخره (به ارتفاع ۶۰ تا ۱۲۰ متر) در آن وجود دارد. صنایع آن مشتمل‌اند بر ماهی‌گیری، تولید الوار و خمیر چوب، و استخراج کانی‌ها، به‌ویژه سنگ آهن. صنایع برقابی آن را آبشار چرچیل، یکی از بزرگ‌ترین نیروگاه‌های زیرزمینی جهان (گشایش ۱۹۷۱)، تأمین می‌کند. این منطقه شامل بخش بزرگی از شمال کِبِک و سرزمین اصلی نیوفاوندلند است. بخش بزرگ‌تر این شبه‌جزیره که سرزمین آنگاوا نام دارد در ۱۹۱۲ ضمیمۀ کبک شد. در ۱۹۲۷، در مناقشه بر سر مرز بین کبک و نیوفاوندلند، انجمن رایزنانِ پادشاه انگلستان به سود نیوفاوندلند رأی داد. با انضمامِ نیوفاوندلند به دومینیونِ کانادا در ۱۹۴۹، لابرادور خودبه‌خود به بخشی از کنفدراسیونِ کانادا تبدیل شد. توسعۀ جدّیِ این منطقه از ۱۹۵۴ آغاز و راه‌آهنی به طول ۵۸۷ کیلومتر از شهر جدید معدنیِ شفرویل، واقع در کبک، تا سپت ایل، واقع در کبک، احداث شد.

 

---