صداخفه کن
صداخفه‌کن (mute)
در موسیقی، هرگونه تمهید یا وسیله‌ای که برای خفه‌کردن ارتعاش یک ساز به‌کار رود و بدین‌ترتیب بر کیفیت آوا تأثیر بگذارد. سازهای زهی ارکستر برای این کار از نوعی گیره استفاده می‌کنند که روی خرک سوار می‌شود؛ نمونه‌ای از تغییر حاصل‌شده برای ایجاد جلوۀ نمایشی را می‌توان در میزان‌های آغازین موسیقی برای سازهای زهی، کوبه‌ای، و چلستا[۱] (۱۹۳۶) اثر بارتوک[۲] دید. سازهای برنجی با فروکردن دست یا یک توپی فلزی یا مقوایی به داخل دهانه، صدای خفه پیدا می‌کنند. هر چند این کلمه به کاهش شدت صدا اشاره دارد، در ارکستر بزرگ جاز انواع و اقسام صداخفه‌کن‌ها به‌کار می‌رود تا اصولاً کیفیت آوا را عوض کند، مانند کنسرتوی آبنوس[۳] (۱۹۴۵) اثر استراوینسکی[۴].