بحرالمیت
بَحْرُالْمِیِّت (Dead Sea)
(یا: بَحْرِ لوط) دریاچه‌ای بسیار شور در جنوب غربی آسیا، با ۱,۰۲۰ کیلومتر مربع وسعت. بخش شرقی آن در اردن[۱] و بخش غربی آن در اسرائیل واقع شده است و ۳۹۴ متر پایین‌تر از سطح دریا قرار دارد و پست‌ترین مکان در کرۀ زمین است. رود اردن[۲] مهم‌ترین رودی است که به آن می‌ریزد. راه خروجی ندارد و آب آن بسیار شور است (۳۴۰ گرم نمک در هر لیتر)؛ با این حال کاملاً خالی از جاندار نیست. جلبک سبز تک‌سلولی Dunsliella Parva و گروهی از موجودات ذرّه‌بینی شورْخواه[۳]به‌نام آرکِئا[۴] در آن یافت می‌شود. در ۱۴۱۹ق/۱۹۹۸ سه گونه قارچ زنده در بحرالمیت کشف شد. یکی از این گونه‌ها، که در زیست‌شناسی تازگی دارد، برای ادامۀ زندگی به نمک وابسته است. این دریاچه ۸۵ کیلومتر درازا و پنج تا شانزده کیلومتر پهنا دارد و عمیق‌ترین نقطۀ آن ۷۹۰ متر پایین‌تر از سطح دریاست. این گسترۀ آبی در استحصال برخی از مواد شیمیایی به قیمت ارزان، اهمیت اقتصادی دارد. نام آن در عهد عتیق در داستان لوط آمده است. در ۱۳۶۷ق/۱۹۴۷ در شمال غربی آن‌جا طومارهایی در غار کومران کشف شد. شمار این طومارها، که به عبری و آرامی بر چرم و پاپیروس نوشته‌اند، نزدیک به ۶۰۰ است. این طومارها، که ارزش باستان‌شناسی و تاریخی بسیاری دارند، بین قرن ۲پ‌م و ۶۸م به نگارش درآمده و قدیمی‌ترین نسخۀ کتاب اشعیا و برخی از ادعیه و تفاسیر و آداب و تشریفات دینی را دربردارد. به‌علت استفادۀ اسرائیل و اردن از آب رود اردن، بحرالمیت از وسط خشک و به دو نیمه تقسیم شده است. کافْت بحرالمیت[۵] بخشی از گسل میان صفحۀ افریقا[۶] و صفحۀ عربستان[۷]است. قرار است که کانالی ۲۷۰کیلومتری از دریای سرخ[۸]تا بحرالمیت کشیده شود. از این کانال برای پمپاژ آب به‌سمت شمال برای آبیاری درۀ نشستی[۹]، بازگرداندن سطح آب بحرالمیت به میزان اوّلیه، و تولید برق برای راه‌اندازی کارخانۀ نمک‌زداییِ شهر سدوم[۱۰]، در کرانۀ جنوب غربی این دریا، استفاده خواهد شد. اعراب این دریاچه را بحیرة‌المُنْتِنه، به معنای دریاچۀ متعفن می‌خوانند.