ایشبوشت
ایشْبوشَت ( قرن ۱۱پ‌م)(Ishbosheth)
(در عبری به معنی «مرد شرم») در عهد عتیق[۱] (دوم سموئیل ۲: ۸ ـ ۴: ۱۲) پسر چهارم شائول[۲] و آخرین عضو از خانوادۀ او که به پادشاهی اسرائیل (مملکت شمالی، در مقابل یهودا[۳] که مملکت جنوبی بود) رسید. هفت سال بر سر تاج‌وتخت با داود کشمکش داشت. نام ایشبوشت در اصل ایشبعل[۴] بود (اول تواریخ ۸: ۳۳ و ۹: ۳۹) به معنی «مرد بعل». پس از آن که خدای باروری کنعانیان «بعل» نام گرفت، دبیران عبری «بوشت» به معنی «شرم» را جانشین «بعل» در نام او کردند.