ایشتر

ایشْتَر (Ishtar)

(یا: عَشتر) در اساطیر بین‌النهرین، الهۀ باروری، عشق شهوانی، زناشویی، زنانگی و جنگ. بابلی‌ها و آشوری‌ها او را می‌پرستیدند و سمیرامیس، ملکۀ افسانه‌ای، تجسم او بود. همتای آستارته در اساطیر کنعان و سوریه بود. در اساطیر بابل، خدایی به نام تموز، تجسم رشد و زوال طبیعی، همسر و برادر او بود. ایشتر هر سال او را از جهان مردگان می‌رهانید و خود مدتی می‌مرد و طی آن قدرت باروری زمین به زوال می‌رفت. او را با سیارۀ زهره، که ستارۀ صبحگاهی یا شامگاهی مشخصۀ آن است، همانند می‌دانستند.

 

---