موراتوری، لودوویکو آنتونیو (۱۶۷۲ـ۱۷۵۰)
موراتوری، لودوویکو آنتونیو (۱۶۷۲ـ۱۷۵۰)(Muratori, Lodovico Antonio)
مورخ، عتیقه‌شناس، و دانشمند ایتالیایی. سه اثر مهم او عبارت‌اند از تفکری دربارۀ نوشته‌های ایتالیایی[۱] (۱۷۲۳ـ۱۷۵۱)، که به منابع تاریخ ایتالیا در قرون وسطا می‌پردازد؛ایتالیای باستانی قرون وسطا[۲] (۱۷۳۸ـ۱۷۴۳)، که به شرح قانون اساسی و آداب و رسوم و اندیشه‌های قرون وسطا اختصاص دارد؛ وسالنامۀ ایتالیا[۳] (۱۷۴۴ـ۱۷۴۹)، که نخست به‌شکل کامل چاپ شد (۱۷۵۳ـ۱۷۵۶)؛ این اثر تاریخ انتقادی ایتالیاست که از ولادت عیسی مسیح تا ۱۷۵۰ را دربر‌می‌گیرد. موراتوری در وینیولا[۴]، نزدیک مودنا[۵]، به‌دنیا آمد. در ۱۶۹۴ مدیر دانشکدۀ آمبروسیایی[۶] و کتابخانۀ میلان شد و در آن‌جا حکایت‌های یونانی[۷] و حکایت‌هایی لاتینی[۸] را انتشار داد که پیش از آن قطعات اصلاح‌نشده‌ای بودند. در ۱۷۰۰ دوباره به مودنا فراخوانده شد و کتابدار و بایگان دوک رینالدوی اول[۹] شد.