برو، ارول والتون (۱۹۲۰ـ۱۹۸۷)
بَرو، اِرول والْتون (۱۹۲۰ـ۱۹۸۷)(Barrow, Errol Walton)
سیاستمدار میانه‌رو چپ، زادۀ باربادوس و نخست‌وزیر آن کشور (۱۹۶۱ـ۱۹۷۶؛ ۱۹۸۶ـ۱۹۸۷)، و یکی از دو بنیادگذار حزب دموکراتیک کارگر در ۱۹۵۵ بود. در ۱۹۵۸ به ریاست حزب برگزیده شد، و حزب را درپی استقلال در ۱۹۶۱ به قدرت رساند. در ۱۹۷۶ از حزب کارگران باربادوس به رهبری تام آدامز[۱] شکست خورد اما در ۱۹۸۶ بار دیگر به قدرت رسید. برو که از منتقدان مداخلۀ نظامی امریکا در گرانادا (۱۹۸۳) بود، بر شرکت باربادوس در نظام امنیتی منطقه‌ای تحت حمایت امریکا نظارت داشت. پس از مرگ او، ارسکین لوید سندیفورد[۲] رهبر حزب دموکراتیک کارگر و نخست‌وزیر شد. برو پس از خدمت در نیروی هوایی سلطنتی انگلیس (۱۹۴۰ـ۱۹۴۷) در دانشگاه لندن و لینکلنز این[۳] تحصیل کرد. پس از بازگشت به باربادوس در حزب کارگر باربادوس، به رهبری گرانتلی آدامز[۴] به فعالیت پرداخت و در ۱۹۵۱ به نمایندگی مجلس شورا انتخاب شد.
| ارول والتون برو Errol Walton Barrow | |
|---|---|
| زادروز |
باربادوس ۱۹۲۰ م |
| درگذشت | ۱۹۸۷ م |
| ملیت | اهل باربادوس |
| شغل و تخصص اصلی | سیاستمدار |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
