لوتسه، رودولف هرمان (۱۸۱۷ـ۱۸۸۱)
لوتْسِه، رودولْف هِرمان (۱۸۱۷ـ۱۸۸۱)(Lotze, Rudolf Hermann)
فیلسوف و پزشک آلمانی. در باوتِسن[۱] متولد شد و در دانشگاه لایپزیگ[۲] تحصیل کرد. لوتسه نخست در ۱۸۴۲ در دانشگاه لایپزیگ و سپس در ۱۸۴۴ در دانشگاه گوتینگن[۳] استاد دانشگاه شد. در این مقام تا ۱۸۸۱ خدمت کرد و در همان سال، اندکی پیش از مرگش، به استادی کرسی فلسفه در دانشگاه برلین نیز منصوب شد. عقاید فلسفی لوتسه معلول تعارض میان زیباشناسی و اصول علمی تجربی خشک و متعصبانه بود. او می‌کوشید با مسلّم‌انگاشتن وجود واقعیت‌های مشاهده‌شده، قانون طبیعی و ارزش‌ها بین زیباشناسی و علم آشتی برقرار کند. طبق عقیدۀ لوتسه، انسان، هم از حیث ذهن و هم از لحاظ جسم، تابع همان قوانین طبیعی است که اشیای بی‌جان از آن‌ها تبعیت می‌کنند. کارکرد این قانون‌های طبیعی آن است که برای همۀ موجودات امکان تلاش در راه دست‌یافتن به ارزش‌هایی را فراهم سازند که از جانب خدایی ناظر مقدّر و مقرّر شده‌اند. او، در تلاش‌های خود برای کشف برخی از شالوده‌های فیزیولوژیک روان‌شناسی، در سیر تحول روان‌شناسی تجربی[۴] بسیار تأثیر گذاشت. برخی از آثار اوست: فیزیولوژی عمومی زندگی جسمانی[۵] (۱۸۵۱)؛ روان‌شناسی طبی یا فیزیولوژی روان[۶] (۱۸۵۲)؛ عالَم صغیر[۷] (۱۸۵۶ـ۱۸۶۴).