لوریا، اسحاق بن سلیمان (۱۵۳۴ـ۱۵۷۲)

لوریا، اِسحاق بن سلیمان (۱۵۳۴ـ۱۵۷۲)(Luria, Isaac ben Solomon)

عارف یهودی. از والدین آلمانی مهاجری در بیت‌المقدس (اورشلیم) به‌دنیا آمد. تلمود و زُهَر خواند و در صَفَد فلسطین مستقر شد (ح ۱۵۷۰) و مریدانی یافت. اندیشه‌اش تلفیقی از سنت عرفانی قبّاله و اعتقاد به منجی موعود بود. می‌گفت خدا در یک قبض ارادی، که صدور فیض او را موجب شده، اسباب خلقت را فراهم آورده است و کائنات همه افاضاتی از انوار الهی‌اند. چون نور در ظروف متناهی حبس شده آن‌ها را درهم شکسته و تاریکی (شر) پای به عرصۀ وجود نهاده و با نور آمیخته است، پس پیش از آن‌که مسیح موعود ظهور کند انسان باید بارقه‌های الهی را از این مخلوط رهایی بخشد تا نور خالص از نو امکان تجلی به‌دست آورد؛ و این مهم فقط با تقواپیشگی و ریاضت‌کشی انسان میسر است. مکتب عرفانی لوریا نفوذ فراوان یافت و به قبالای لوریایی مشهور شد.

 

---