مسمومیت با سرب

مسمومیّت با سُرب (Plumbism)

(یا: قولنج سربی) عوارض ناشی از تجمع تدریجی سرب در بدن. تماس مکرر با ترکیبات حاوی سرب باعث جذب آن از راه پوست، دستگاه تنفس و گوارش، و تجمع آن در بدن می‌شود. منابع اصلی سرب در خانه عبارت‌اند از رنگ‌های حاوی سرب و آب. در صنایع، تماس با سرب به‌شکل جامد، غبار یا بخار باعث مسمومیت می‌شود. سرب دود ناشی از بنزین سرب‌دار هم ممکن است در دراز مدت باعث مسمومیت با سرب شود. مسمومیت با سرب باعث درد شکم، اسهال یا یبوست و استفراغ می‌شود. برخی دیگر از علایم این بیماری عبارت‌اند از کم‌خونی، ضعف اندام‌ها، پیدایش خطوط تیره روی لثه‌ها، و فلج اندام‌ها. مسمومیت با سرب ممکن است در کودکان باعث اختلالات یادگیری شود. تماس شدید با سرب به‌صورت حاد باعث بروز علایمی از قبیل سردرد، توهّم، تشنج، و حتی مرگ می‌شود. سرب در استخوان‌های بدن رسوب می‌کند و دفع آن از بدن به‌کندی صورت می‌گیرد. بنابه پژوهشی در انگلستان (۱۹۹۸)، میزان سرب خون افراد نسبت به ۱۹۸۷ حدود ۶۶ درصد کاهش یافته است. این کاهش ناشی از مصرف بنزین بدون سرب و حذف این عنصر از رنگ، قوطی‌های کنسرو، و لحیم است. برای درمان مسمومیت با سرب، لازم است تماس فرد با منبع سرب قطع شود. استفاده از کلسیم و مصرف داروهایی مثل پنی‌سیلامین و اتیلن دی آمین تترا استیک اسید باعث تسریع دفع سرب از بدن می‌شود.

 

---