بزمرده، دوره فرهنگی
بُزمُرده، دورۀ فرهنگی
کهن‌ترین دورۀ فرهنگی شناسایی‌شده در محوطۀ عصر نوسنگی تپۀ علی‌کش در جنوب غربی فلات ایران، در دشت رسوبی دِهلُران. قدمت آن به ۷۵۰۰ تا ۶۷۵۰پ‌م می‌رسد. دورۀ فرهنگی بز مرده معرّف عصر نوسنگی بی‌سفال منطقه است؛ مردمان دورۀ فرهنگی بزمرده هنوز با فن سفالگری آشنا نبودند و در کلبه‌های خشتی و گِلی زندگی می‌کردند که کف آن‌ها با گل و حصیر مفروش می‌شد. آنان از ابزارهای سنگی استفاده می‌کردند. اساس اقتصاد این دوره شکار، نگه‌داری گله‌های گوسفند و بز اهلی و کشت گندم و جو بود. اموات را در کف اتاق مسکونی دفن می‌کردند.