باربر، ساموئل
باربِر، ساموئِل (۱۹۱۰ـ۱۹۸۱)(Barber, Samuel)
آهنگ‌ساز امریکایی. سبک کار او نئوکلاسیک و فشرده بود. از جمله ساخته‌های اوست:آداجو برای سازهای زهی[۱] (۱۹۳۶) و اپرای وَنِسا[۲] (۱۹۵۸) که یکی از دو جایزۀ پولیتزِر[۳] او را برایش به‌همراه داشت. اپرای دیگر او آنتونی و کلئوپاترا[۴] (۱۹۶۶) برای مراسم گشایش سالن اپرای جدید متروپولیتن در لینکلن سِنتِر[۵]، نیـویـورک‌سیتی، سـفارشـی ساخته شد. این اپرا به‌سبب صحنه‌پردازی پرتفصیل خود در نخستین شب اجرا شکست خورد، البته نسخۀ بازنگری‌شدۀ ۱۹۷۴ آن تا حدی موفقیت‌آمیز بود. موسیقی باربر تغزّلی[۶] و دارای ساختی دقیق است. از میان آثار بعدی اوست: عشّاق[۷] (۱۹۷۱). ازجمله آثار اوست: اوورتور برای مکتب رسوایی[۸]اثر شرایدن[۹] (۱۹۳۳)، آداجو برای سازهای زهی (قسمت دوم کوارتت زهی ۱۹۳۶) کنسرتوی کاپریکورن[۱۰] برای فلوت، اُبوآ، ترومپت، و سازهای زهی (۱۹۴۴) سونات پیانو. آوازی ساحل دووِر[۱۱] (برپایۀ شعری از متیو آرنولد[۱۲]) برای باریتون[۱۳] و کوارتت زهی[۱۴] (۱۹۳۳) ناکسویل، تابستانِ[۱۵] ۱۹۱۵ برای سوپرانو و ارکستر (۱۹۴۸) آثاری برای کُر بدون همراهی و تعداد زیادی ترانه.