مکتب اتریشی
مکتب اُتریشی (Austrian School)
رویکردی به اقتصاد بر مبنای نظریات کارل مِنگر[۱] (۱۸۴۰ـ۱۹۲۱)، اقتصاددان اتریشی. منگر، نظریۀ ارزش مبتنی بر مطلوبیت نهایی را مطرح کرد که به گسترش اقتصاد نئوکلاسیک[۲] یاری رسانید. اخیراً مکتب اتریشی به حمایت از عدم مداخلۀ دولتها در تصمیمات اقتصادی معروف شده است. اویگن فُون بوم ـ باوئرک[۳] (۱۸۵۱ـ۱۹۱۴)، یکی از جانشینان مِنگر در مقام استاد اقتصاد در وین[۴]، تجزیه و تحلیل نهایی[۵] در زمینههای نظریۀ سرمایه و نرخ بهره[۶] را گسترش بیشتری داد. در قرن بیستم، لودویگ فون میزس[۷] (۱۸۸۱ـ۱۹۷۳) و فریدریش فون هایک[۸] بیشترین کمک را به توسعۀ مکتب اتریشی کردند. آنها در استدلال اقتصادی، بهجای روش استقرایی بر روش قیاسی تأکید داشتند و نیروهای بازار[۹] را کاراترین ساز و کار برای تخصیص منابع دانستند.