لیویت، هنریتا سوان (۱۸۶۸ـ۱۹۲۱)
لیویت، هِنریتا سوان (۱۸۶۸ـ۱۹۲۱)(Leavitt, Henrietta Swan)
اخترشناس امریکایی. در ۱۹۱۲ قانون دوره ـ درخشندگی[۱] را کشف کرد. این قانون روشنایی ستارۀ متغیر قیفاووسی[۲] را به دورۀ تغییر آن مرتبط می‌سازد و به اخترشناسان امکان می‌دهد از متغیرهای قیفاووسی[۳] به‌صورت «شمع‌های معیار[۴]» استفاده، و فواصل را در فضا اندازه‌گیری کنند. در لنکستر[۵] ماساچوست[۶] زاده شد و جایی درس خواند که بعدها به کالج راَدکلیف[۷] تبدیل شد. در ۱۹۰۲ به رصدخانۀ کالج هاروارد[۸] پیوست و در نهایت مدیر گروه نورسنجی ستاره‌ها با روش عکاسی شد. فعالیت‌های این بانوی اخترشناس طبق برنامۀ پژوهشی سرپرست رصدخانه، ادوارد پیکرینگ[۹]، شروع، و به برقراری معیاری عکاسی برای ترتیب قدر ستاره‌ها[۱۰] منجر شد. در مجموع ۲,۴۰۰ ستارۀ متغیر[۱۱] جدید و چهار نواختر[۱۲] کشف کرد. اخترشناس هلندی، آینار هرتزشپرونگ[۱۳]، و اخترشناس امریکایی، هارلو شپلی[۱۴]، با استفاده از منحنی دوره ـ درخشندگیِ لویت برای متغیرهای قیفاووسی توانستند داده‌های ستاره‌ای را، به‌جای قدر ظاهری[۱۵]، براساس قدر مطلق[۱۶] تعبیر کنند. با مقایسۀ قدر ظاهری هر قیفاووسی با قدر مطلق آن، فاصلۀ ستاره از زمین استخراج می‌شود. تا آن زمان مشخص نبود که این ستاره‌ها خارج از کهکشان ما قرار دارند.
- ↑ period-luminosity law
- ↑ cepheid variable star
- ↑ cepheid variables
- ↑ standard candles
- ↑ Lancaster
- ↑ Massachusetts
- ↑ Radcliffe College
- ↑ Harvard College Observatory
- ↑ Edward Pickering
- ↑ Stellar Magnitudes
- ↑ variable star
- ↑ nova
- ↑ Ejnar Hertzsprung
- ↑ Harlow Shapley
- ↑ apparent magnitude
- ↑ absolute magnitude