مابینوگیون

مابینوگیون (The Mabinogion)

مابينوگيون

(از واژۀ ویلزی مابینوگی به‌معنی راهنمای شاعران جوان) مجموعه‌ای از اساطیر و افسانه‌های عامۀ ویلز. این مجموعه در اواسط قرن ۱۹ جمع‌آوری شد و دو نسخۀ کتاب سپید رادرخ (۱۳۰۰ـ۱۳۲۵م) و کتاب قرمز هرگست (۱۳۷۵ـ۱۴۲۵م) مآخذ عمدۀ آن محسوب می‌شوند. مابینوگیون اصلی از یازده داستان در چهار بخش تشکیل شده است که سه داستان آن به پهلوانی به نام پریدری می‌پردازد. داستان‌های دیگر موجود در نسخه‌های مآخذ قرون وسطا به دربار افسانه‌ای آرتور شاه مربوط می‌شوند. برخی از یازده داستان عبارت‌اند از چهار شاخۀ مابینوگی مشتمل بر «پویل شاهزادۀ دیود»، «برانون دختر لیر»، «ماناویدان پسر لیر»، و «مات پسر ماتونوی»؛ داستان‌های ویلزی دربردارندۀ «کالچ و آلون» و «رویای رونابوی» دربارۀ آرتور؛ مضامین تاریخی دربردارندۀ «رویای ماسن ولدیگ» و «ماجرای لود و لفیس» که در تاریخ پادشاهان انگلستان (ح ۱۱۳۹م)، اثر جفری مانموتی، نیز آمده‌اند؛ همچنین سه رمانس آرتوری اوین و لوند/ بانوی چشمه، گرینت و انید، و پردور پسر افراوگ، که نشان‌دهندۀ تأثیر سبک و محتوای فرانسوی‌اند و ظاهراً به ایون، اِرِک و پِرسِوال اثر کرتین دو تروا، شاعر فرانسوی قرون وسطا، شباهت دارند، اما بر سر این ارتباط یا شباهت همواره اختلاف‌نظر بوده است. شارلوت گِست، پژوهشگر انگلیسی قرن ۱۹، تمام این مجموعه را، به انضمام افسانۀ تالیسین، ترجمه کرد که فقط در نسخه‌های قرن ۱۶ دیده می‌شد، امّا نشان‌دهندۀ داستان قدیمی‌تری بود که تاریخ نگارش آن به قرن ۹م برمی‌گشت.

 

---