مهره های بیلی
مُهره‌های بِیْلی (Baily\'s beads)
لکه‌های درخشان نور آفتاب که چندثانیه قبل و بعد از گرفت کلی خورشید (کسوف)[۱] گرداگرد لبۀ ماه دیده می‌شوند. عبور نور خورشید از لابه‌لای کوه‌های حاشیۀ ماه این مهره‌ها را پدید می‌آورد. گاهی یکی از دانه‌ها خیلی درخشان‌تر از سایر دانه‌هاست و موجب جلوه‌گر‌شدن پدیده‌ای معروف به حلقۀ الماس[۲] می‌شود. در ۱۸۳۶، اخترشناس بریتانیایی، فرانسیس بیلی[۳] (۱۷۷۴ـ۱۸۴۴) یکی از کارگزاران ثروتمند بازار سهام ویلز، این مهره‌ها را توصیف کرد. او از ۱۸۲۵ خود را بازنشسته، و وقف اخترشناسی کرده بود.