میرو، خوآن (۱۸۹۳ـ۱۹۸۳)
میرو، خوآن (۱۸۹۳ـ۱۹۸۳)(Miro, Joan)
نقاش و مجسمه‌ساز اسپانیایی. از سرآمدان سوررئالیسم[۱] بود. در نیمه‌های دهۀ ۱۹۲۰ سبکی انتزاعی[۲]، تغزّلی، و اغلب شوخ‌طبعانه‌ای را پروراند. در آثارش، شکل‌های آمیبی[۳]، برخی خطی، و شمار بسیاری رنگین، معمولاً در زمینه‌ای ساده شناورند.ردّی روی دیوار[۴] (۱۹۶۸)، وپرندگان غارها[۵] (۱۹۷۱)، هر دو در موزۀ هنرهای معاصر تهران[۶] از آثار انتزاعی‌اش به‌شمار می‌روند. در نقاشی‌هایی که پیش از ۱۹۲۲ کشید، تأثیر کوبیسم[۷] با پرداخت نمادین جزئیات درآمیخته است. در ۱۹۲۴ به سوررئالیست‌ها پیوست و به‌تدریج ویژگی بارز تخیّل را به کارش افزود، ازجمله در تابلوی شکارچی[۸] (۱۹۲۳ـ۱۹۲۴؛ موزۀ هنرهای مدرن نیویورک) که ترکیب‌بندی پیچیده‌ای آکنده از موجودات غریب و تصاویر شهوانی است. آثار انتزاعی‌تری هم پدید آورد، که در آن‌ها علایم ابتدایی در زمینه‌ای از چکه‌ها و رنگ‌پاشه‌ها قرار دارند؛ این زمره آثارش بشارتی بر ظهور اکسپرسیونیسم انتزاعی[۹] بود. میرو در دهۀ ۱۹۳۰، سخت تحت تأثیر جنگ داخلی اسپانیا[۱۰] قرار گرفت، و هنرش هشیارتر، کاونده‌تر، و گه‌گاه منتقدانه‌تر شد. پس از جنگ جهانی دوم، نقاشی‌هایی انتزاعی با ابعاد بزرگ‌تر کشید، و با چاپ دستی[۱۱] و مجسمه‌سازی (گاهی با اشیای روزمره) طبع‌آزمایی کرد، و آثار سفالی دیواری (ازجمله دو اثر در ساختمان یونسکو[۱۲] در پاریس، ۱۹۵۸) ساخت. نیز شیشۀ منقوش[۱۳]، و طراحی صحنۀ بالۀ[۱۴] سرگِی دیاگیلف[۱۵] از زمره‌کارهای اوست.