میکرونزی، جمهوری فدرال
| میکرونزی، جمهوری فدرال | |
|---|---|
| نام فارسی | جمهوری فدرال میکرونِزی |
| نام لاتین | Micronesia |
| نظام سیاسی | جمهوری |
| درآمد سرانه (دلار) | ۲۶۶۴ دلار (۲۰۱۰) |
| جمعیت | ۱۰۲,۶۲۴ نفر (۲۰۱۰) |
| موقعیت | آب‌های غربی اقیانوس آرام، در شرق فیلیپین و شمال پاپوآ گینۀ نو |
| پایتخت | پالیکیر |
| تراکم نسبی (نفر در کیلومتر مربع) | ۱۴۶.۳ |
| شهرهای اصلی | وینو، تل |
| زبان | انگلیسی |
| گروه‌های قومی | اقوام مختلف میکرونزیایی و پولینزیایی |
| دین | کاتولیک (۵۰%) و پروتستان (۴۷%) |
| مساحت (کیلومتر مربع) | ۷۰۱ |
| واحد پول | دلار امریکا |
میکرونِزی، جمهوری فدرال (Micronesia)
موقعیت. جمهوری فدرال میکرونزی مجمع‌الجزایر پراکنده‌ای در آب‌های غربی اقیانوس آرام، در شرق فیلیپین، و شمال پاپوآ گینۀ نو است. مساحت این کشور ۷۰۱ کیلومتر مربع است و پایتخت آن شهر پالیکیر[۱] است.
سیمای طبیعی. کشور جریزۀ میکرونِزی، از حدود ۶۰۷ جزیره[۲] و جزیرک که در پهنه‌ای به مساحت حدود ۴,۲۰۰,۰۰۰ کیلومتر مربع در اقیانوس گسترده است، تشکیل شده است. این کشور از چهار گروه جزیرۀ اصلی به شرح زیر پدید آمده که هر کدام یکی از ایالت‌های جمهوری فدرال میکرونزی به‌شمار می‌آیند. ۱ـ جزیرۀ کوسرای[۳]، که در شرق مجمع‌الجزایر کارولین[۴] واقع است، ۱۴ کیلومتر درازا، ۱۰ کیلومتر پهنا، و ۱۱۰ کیلومتر مربع مساحت دارد. این جزیره کوهستانی است و ارتفاع آن حداکثر به ۶۲۹ متر می‌رسد و توفول[۵] مرکز اداری آن است. ۲ـ جزیرۀ پونپِی[۶] (نام پیشین آن پوناپه[۷] بوده است)، بخشی از جزایر سنیاوین[۸] واقع در شرق جزایر کارولین است و در ۶۶۰کیلومتری شرق جزیرۀ چوک[۹] جا دارد. مساحت آن با هشت مرجابسنگ مجاور جمعاً به ۳۴۰ کیلومتر مربع بالغ می‌شود و مرکز اداری آن کولونیا[۱۰] نام دارد. این جزیره یکی از بزرگ‌ترین جزایر اقیانوس آرام مرکزی است و اراضی آن تپه‌ماهور است. بلندترین نقطۀ آن، با نام کوه تورتوم[۱۱]، ۷۹۱ متر ارتفاع دارد. خاک جزیرۀ مذکور از نظر کشاورزی بسیار مرغوب و بارآور است و آبادی‌ها و نواحی مسکونی آن در نوار ساحلی جا دارند. شهر پالیکیر پایتخت کشور در همین جزیره واقع است. ۳ـ جزایر چوک یا تروک[۱۲] گروهی از مجمع‌الجزایر کارولین‌اند که در ۱,۴۸۸ کیلومتری شرق جزیرۀ یاپ[۱۳] و ۲,۴۱۴ کیلومتری غرب کشور کیرباتی (کیریباس)[۱۴] واقع‌اند و مساحت آن‌ها در مجموع ۱۱۵ کیلومتر مربع است. این گروه از یازده جزیرۀ اصلی و جزیرک‌های بسیار تشکیل شده و جمعاً آب‌سنگ مدوری را پدید آورده‌اند. جزایر و جزیرک‌های متعددی مانند تونوئاس[۱۵]، وینو[۱۶]، تُل[۱۷]، اودوت[۱۸]، ففان[۱۹]، و اومان[۲۰] نیز در پیرامون آن‌جا دارند و مرداب پهناوری را به قطر ۶۱ کیلومتر در میان گرفته‌اند. جزایر مزبور با مرکزیت اداری شهر وینو یکی از ایالت‌های کشور فدرال میکرونزی را تشکیل داده‌اند. ۴ـ جزایر یاپ، که چهارمین ایالت جمهوری فدرال میکرونزی به‌شمار می‌روند، در حدود ۳۶۰کیلومتری شمال شرقی کشور پالائو[۲۱] واقع‌اند. این بخش متشکل از چهار جزیره است که بزرگ‌ترین آن یاپ نام دارد و مساحت آن‌ها در مجموع به ۲۱۸ کیلومتر مربع می‌رسد. جزایر یاپ ازجمله حاصل‌خیزترین جزایر کارولین‌اند و آثار جالبی از انسان‌های نخستین در آن‌ها وجود دارد. اقلیم کشور میکرونزی بسیار گرم و پرباران و پوشیده از جنگل و گیاهان استوایی است. بارندگی در آن فصل خاصی ندارد و سراسر سال را دربر می‌گیرد. توفندهای[۲۲] خاص خرداد تا آذرماه تهدیدی برای این کشور به‌شمار می‌رود. میانگین دما در شهر کولونیا، مرکز اداری ایالت پونپی، در دی‌ماه ۲۶.۷ درجۀسانتی‌گراد، در تیرماه ۲۶.۱ درجۀ سانتی‌گراد، و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۴,۸۵۹ میلی‌متر است.
اقتصاد. کشاورزی و ماهی‌گیری شغل عمدۀ اهالی کشور میکرونزی است و پایه‌های اصلی اقتصاد کشور مزبور را تشکیل می‌دهد. نارگیل، موز، مرکبات، فلفل سیاه، سبزی‌جات، میوه‌های مناطق استوایی، درخت نان، و سیب‌زمینی شیرین مهم‌ترین فرآورده‌های کشاورزی این سرزمین است و بخشی از صادرات آن را تشکیل می‌دهند. تا پیش از ۱۹۹۳ درآمد این کشور بسیار ناچیز بود؛ تقویت و حمایت از گردشگری و، به‌ویژه، صید ماهی اقتصاد این کشور را تا حد محسوسی دگرگون کرده است. فعالیت‌های صنعتی کشور میکرونزی عمدتاً در زمینۀ ساختمان، فرآوری ماهی، توریسم، و هنرهای دستی متمرکز است.
حکومت و سیاست. کشور میکرونزی به‌صورت جمهوری فدرال با یک مجلس قانون‌گذاری اداره می‌شود. عالی‌ترین مقام اداری و اجرایی این کشور رئیس‌جمهور است؛ او و معاونش را اعضای کنگرۀ ملی، برای یک دورۀ چهارساله، انتخاب می‌کنند. اعضای چهارده‌گانۀ کنگرۀ ملی را مردم، برای مدت چهار سال برمی‌گزینند.
مردم و تاریخ. جمعیت میکرونزی ۱۰۲,۶۲۴ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۱۴۶.۳ نفر در کیلومتر مربع می‌رسد. روند افزایش جمعیت این کشور ۰.۲ درصد است و میکرونزیایی‌ها و پولینریایی‌ها اکثریت قومی این جمعیت را تشکیل می‌دهند. اکثر آنان از آیین مسیح پیروی می‌کنند و حدود ۷۳ درصد از مردم این کشور در روستاها به‌سر می‌برند و انگلیسی زبان رسمی آنان است. امید به زندگی در میکرونزی ۶۹ سال است و ۹۵ درصد از بزرگ‌سالان آن باسوادند. فردینان ماژلان، دریانورد پرتغالی، نخستین اروپایی است که در ۱۵۳۱ از جزایر میکرونزی دیدن کرد. جزایر مزبور تا ۱۸۹۸ تحت استیلای اسپانیایی‌ها قرار داشت و سپس به مالکیت آلمان درآمد. ژاپنی‌ها نیز از ۱۹۱۴ تا ۱۹۴۷ آن‌جا را در تصرف خود داشتند. پس از پایان جنگ جهانی دوم به تصرف امریکا درآمد. آنان یک پایگاه نظامی در آن‌جا دایر کردند و دفاع از جزایر مزبور را در دست گرفتند. در همه‌پرسی ۱۹۷۸، بخشی از جزایر میکرونزی به ایالات فدرال میکرونزی مبدل شد و رسماً به استقلال رسید، اما دفاع از آن همچنان در دست دولت امریکا باقی ماند.