اوسیج
اوسِیج (Osage)
از اقوام سرخ‌پوست امریکایی، با زبانی تقریباً منقرض‌شده، متعلّق به گروه زبان‌های سویی[۱]. شمارشان به حدود ۹,۴۰۰ نفر (۱۹۹۰) می‌رسد. آن‌ها ازجمله پرخاش‌جوترین سرخ‌پوستان جلگه‌نشین[۲] امریکا بودند و امروزه در اوکلاهما[۳] زندگی می‌کنند. قوم اوسیج برای تأمین معاش خود کشاورزی می‌کردند و در کنار آن گاومیش (بوفالو)، آهو، خرس و سگ آبی نیز شکار می‌کردند. آن‌ها در روستاهای نیمه‌دایم به‌سر می‌بردند؛ این روستاها متشکّل بودند از خانه‌هایی جمعی با سقف‌هایی پوشیده از پوست جانوران، گرداگرد فضایی باز که برای گرد‌آمدن شوراها و اجرای مراسم دینی از آن استفاده می‌شد. آن‌ها در زمان شکار گاومیش در چادرهای مخروطی دایره‌وار زندگی می‌کردند. قبیله از طایفه‌های پدرتباری تشکیل می‌شد که به دو گروه آسمانی و زمینی تقسیم شده بودند. طایفه‌های زمینی مسئول مراسم مربوط به غذا و جنگ بودند و طایفه‌های آسمانی وظیفۀ کمک‌خواستن از ارواح را برعهده داشتند. اوسیج‌ها تاریخ آفرینش را در گوش هر نوزاد می‌خواندند. اگرچه اکثر افراد این قوم در اوکلاهوما به‌سر می‌‌برند، بسیاری از آن‌ها نیز در شهرهای مختلف امریکا ساکن‌اند و مشاغل گوناگون دارند. اکثر آن‌ها مسیحی‌اند، هرچند تعداد رو به کاهشی از ایشان نیز به کلیسای بومی امریکا تعلّق دارند؛ بخشی از مناسک این کلیسا استفاده از موادّ مخدّر توهّم‌زایی است که از کاکتوس تهیه می‌شود. تعداد اندکی از افراد این قوم هنوز به زبان بومی سخن می‌گویند. اوسیج‌ها در اصل در سواحل اقیانوس اطلس، در ویرجینیا[۴] و کارولینای شمالی و جنوبی، زندگی می‌کردند. اما کمی پیش از تماس با اروپاییان به سمت غرب میسوری مهاجرت کردند و تا ۱۸۲۵ در آن‌جا ساکن بودند؛ در این زمان بود که زمین‌های خود را در مقابل حفاظت‌گاهی در کانزاس[۵] به امریکا واگذاشتند. اکثر آن‌ها تا ۱۸۳۹ به آن حفاظتگاه نقل مکان کرده بودند. در این محل نیز به شکار گاومیش ادامه دادند و با سایر قبایل سرخ‌پوستان جلگه‌نشین پیمان‌های نظامی بستند. فرهنگ سفیدپوستان را نیز همچنان رد می‌کردند و از پوشیدن لباس‌های پوستی دست برنمی‌داشتند. فشار فزایندۀ مهاجران سفیدپوست پس از ۱۸۵۰ آنان را واداشت که بخشی از حفاظت‌گاهشان را بفروشند و در ۱۸۶۸ نیز ناچار شدند باقی‌ماندۀ زمین‌های خود را در کانزاس به یک شرکت راه‌آهن واگذار کنند. اوسیج‌ها پول حاصل از این فروش را صرف خرید زمین در «سرزمین سرخ‌پوستان» کردند. در اواخر قرن ۱۹، در حفاظتگاه قوم اوسیج نفت کشف شد و زمانی که در ۱۹۰۶ آن‌ها وادار شدند زمین‌هایشان را به برخی از افراد واگذارند، به گونه‌ای عمل کردند که تمامی حقوق مربوط به مواد معدنی در حفاظتگاه را برای خود حفظ کنند. بدین‌ترتیب، سرمایه‌های حاصل از این حقوق آنان را بسیار ثروتمند کرد. در ۱۹۲۵ هر عضو قبیلۀ اوسیج سالانه ۱۳,۲۰۰ دلار دریافت می‌کرد و جای تعجب نیست که در فاصلۀ ۱۹۲۰ تا ۱۹۷۰ تعداد سرخ‌پوستان امریکایی که ادعای داشتن تبار اوسیج می‌کردند، هشت برابر افزایش یافت.