کیمبریج شر
کِیمبْریج‌شِر (Cambridgeshire)
کاونتی (بخشی)[۱] در شرق انگلستان، با ۳,۴۱۰ کیلومتر مربع مساحت و ۷۰۳,۱۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). از آوریل ۱۹۹۸ شامل ناحیۀ[۲] پیتربارو[۳] شده است. شهرهای مهم آن عبارت‌اند از کیمبریج (مرکز اداری)، ایلی[۴]، هانْتینگْدون[۵]، مارچ[۶]، ویزْبیچ[۷]، ویتْلِسی[۸]، سنت نیتس[۹]. کیمبریج‌شِر بخشی هموار با زمین‌های باتلاقی حاصل‌خیز است و رودهای نین[۱۰]، اوز[۱۱] (با ریزابه‌هایش کَم[۱۲]، لارک[۱۳]، و اوز کوچک[۱۴])، و وِلند[۱۵] را در خود جای داده است. دانشگاه کیمبریج مهم‌ترین بنای تاریخی آن به‌شمار می‌رود. این بخش ازجمله بخش‌های اصلی تولید حبوبات و چغندر قند در انگلستان است؛ کشت میوه، انواع سبزی و پرورش گاو و گوسفند نیز در آن رواج دارد. صنایع آن شامل کاغذسازی، تولید وسایل الکترونیکی، فرآوری مواد غذایی و مهندسی مکانیک است؛ پژوهشکده‌های علمی و داروسازی نیز دارد. در دوران سلت[۱۶]ها، بخش شمالی کیمبریج‌شر در سرزمین آیسنی[۱۷] و بقیۀ آن در اختیار کیتوْولونی[۱۸] بود. بقایایی از خاکریزهای پیش از رومی‌ها و آثاری از زمان اشغالگری آن‌ها، مانند جاده، کوزه و سکه در کیمبریج فراوان است. اهالی این بخش دربرابر مهاجمان نورمان[۱۹] به‌سختی ایستادگی کردند و در ایلی بود که هِریواردِ بیدار[۲۰] چندین سال دربرابر نورمان‌ها مقاومت کرد. در مبارزات شدید دوران سلطنت پادشاهانی همچون استیون[۲۱]، جان[۲۲]، هنری سوم[۲۳] و چارلز اول[۲۴] نیز این بخش نقشی مهم ایفا کرد.