نیوکلاسیک
نئوکلاسیک (neoclassical)
در موسیقی قرن ۲۰، اصطلاحی برای توصیف ترکیب ظریفی از فرم‌های باروک یا کلاسیک مثل فرم سونات، فوگ، و مانند آن، با هارمونی مدرن، مانند سمفونی کلاسیک شمارۀ ۱[۱] اثر سرگِی پروکوفیف[۲] (۱۹۱۶ـ۱۹۱۷)، بالۀ آپولون[۳] (۱۹۲۷ـ۱۹۲۸) اثر ایگور استراوینسکی[۴]، و اپرای دکتر فاوست[۵] (۱۹۱۶ـ۱۹۲۴) اثر بوزونی[۶].