ناشنوایی

ناشنوایی (deafness)

ناتوانی جزئی یا کلی در شنیدن. دو نوع اصلی آن عبارت‌اند از: ناشنوایی رسانشی (هدایتی) و ناشنوایی عصبی (حسی). در نوع اول، ارتعاشات صوتی در مسیر خود به‌سوی سلول‌های عصبی گوش داخلی، با مانع روبه‌رو می‌شوند. مانع ممکن است چرک گوش باشد که مجرای شنوایی خارجی را می‌بندد، یا از کارافتادگی استخوان رکابی در گوش میانی که اجازه نمی‌دهد ارتعاشات به گوش داخلی منتقل شود. در نوع دوم،‌ ناشنوایی عصبی، نقص در سلول‌های حسی گوش داخلی، مثلاً آسیب‌دیدگی ناشی از صدایی گوش‌خراش است. ناشنوایی مادرزادی تقریباً همیشه از نوع عصبی است. این نوع کَری در سنین بالا نیز شایع است. برای کمک به اشخاص ناشنوا از سمعک، لب‌خوانی، کاشت حلزون همراه با نوعی پردازشگر الکترونیکی، زبان اشاره، و گفتار نشانه‌ای یا توضیح‌دادن حرکات نامفهوم لب با دست استفاده می‌کنند.

 

---