نانجینگ
نانْجینْگ (Nanjing)
| نانجینگ | |
|---|---|
| نام فارسی | نانجینگ |
| نام های دیگر | نانکینگ |
| نام پیشین | کیانگ ـ نینگ |
| نام لاتین | Nanjing |
| کشور | چین |
| ایالت | جیانگسو |
| موقعیت | ۲۷۰کیلومتری شمال غربی شانگهای |
| جمعیت | ۲,۴۳۰,۰۰۰ نفر (۱۹۹۳) |
| تولیدات و صنایع مهم | صنایع علوم مهندسی، الکترونیک، کشتی سازی، تولید مواد شیمیایی، و پالایشگاه نفت |
| بناهای مهم | مقبره امپراتوران مینگ |
(یا: نانکینگ[۱]) به‌معنی پایتخت جنوبی؛ بندر درون‌بومی و مرکز استان جیانگسو[۲]، در چین، به فاصلۀ ۲۷۰کیلومتری شمال غربی شانگهای[۳]، با ۲,۴۳۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۳). در ۱۶۰کیلومتری مصب رود چانگ جیانگ[۴] واقع شده است. مرکز تجاری و کانون ارتباطی، و دارای صنایع علوم مهندسی، الکترونیک، کشتی‌سازی، تولید مواد شیمیایی، و پالایشگاه نفت است. تولید پارچه نیز جنبۀ سنتی دارد. کاخ‌های باستانی شهر تقریباً نابود شده‌اند و تنها بنای مهم باقی‌ماندۀ سلطنتی چند تندیس عظیم نزدیک گورستان قدیمی، معروف به مقبرۀ امپراتوران مینگ[۵]، است. ویرانه‌هایی از کاخ‌های سلسلۀ شورشی تایپینگ[۶] نیز در این شهر قرار دارند. آرامگاه سون یات‌‌سن[۷] نیز در نانجینگ است. نانجینگ با نام‌های گوناگون پایتخت شش سلسله در دوره‌های کوتاه‌مدت بین قرن‌های ۳ تا ۶م بوده است. حدود سال ۱۰۰۰م آن را کیانگ‌ـ‌نینگ[۸] می‌نامیدند، اما در ۱۳۶۸ نام کنونی را بر آن نهادند. نانجینگ در ۱۸۵۸ به بندر پیمانی[۹] تبدیل شد. در ۱۹۲۸، حکومت ملّیون گومین‌دانگ[۱۰]، نانجینگ را به‌جای پکن[۱۱] پایتخت کرد. این شهر در جنگ چین و ژاپن، هدف بمباران و حملۀ سربازان پیاده‌نظام ژاپن قرار گرفت (۱۹۳۷) و در ۱۸ دسامبر ۱۹۳۷ سقوط کرد. وحشیگری‌هایی که پس از اشغال شهر روی داد؛ «تجاوز به نانجینگ[۱۲]» شهرت یافت. ژاپن در ۱۹۴۰ حکومت دست‌نشانده‌ای را در این شهر تأسیس کرد، اما سفارتخانه‌های چین در سراسر جهان آن را به رسمیت نشناختند. شهر در ۲۳ آوریل ۱۹۴۹ بدون نبرد به‌دست کمونیست‌ها افتاد، و از آن پس دیگر پایتخت چین نبود.