ناواجرو، آندرآ (۱۴۸۳م ـ۱۵۲۹)
ناواجِرو، آندرِآ (۱۴۸۳م ـ۱۵۲۹)(Navagiero, Andrea)
دانشور، تاریخ‌نگار، شاعر، و دیپلمات ایتالیایی. از شخصیت‌های مهم جمهوری ونیز بود. وی ویراستار متون لاتینی برای چاپخانه آلدین[۱] [متعلق به آلدوس مانوتیوس[۲] و خانوادۀ او]، کتابدار کلیسای سان مارکو، عضو آکادمی جدید[۳]، و سفیر ونیز در فرانسه و نیز اسپانیا بود و در اسپانیا با بوسکان[۴] شاعر ملاقات کرد. ناواجرو از یک خانوادۀ برجستۀ ونیزی بر‌آمد، در پادوا درس خواند و زبان یونانی را آموخت و به‌ویژه به چکامه‌های پیندار[۵]، شاعر یونانی، علاقه‌مند شد. آلدوس مانوتیوس که ناواجرو آثار نویسندگان لاتینی به‌ویژه سیسرون[۶] را برای چاپخانۀ وی ویراست نخستین چاپ متن یونانی چکامه‌های پینداروس (۱۵۱۳) را به ناواجرو پیشکش کرد. در ۱۵۰۶ ناواجرو به جانشینی سابلیکو[۷] به‌سمت کتابدار کلیسای سان مارکو منصوب گشت. ناواجرو در ۱۵۲۶ به‌عنوان سفیر ونیز به اسپانیا رفت. در اسپانیا با بوسکان دیدار کرد و وی را با اوزان ایتالیایی آشنا نمود؛ بوسکان نخستین سراینده‌ای است که این اوزان را وارد شعر اسپانیایی کرد. ناواجرو در بازگشت از اسپانیا، گیاه تازه کشف‌شدۀ سیب‌زمینی و غرایب دیگری، شامل یحتمل موز، را به ایتالیا آورد. وی سپس به سفارت به دربار فرانسوای اول فرانسه اعزام گشت، ولی در بلوآ[۸] درگذشت.