نایدو، ساروجینی (۱۸۷۹ـ۱۹۴۹)
نایْدو، ساروجینی (۱۸۷۹ـ۱۹۴۹)(Naidu, Sarojini)
(نام اصلی: ساروجینی چاتوپادهیای[۱]) شاعر هندی و طرفدار آزادی زنان، معروف به «بلبل هند». سه دفتر شعر غنایی به نامهای درگاه زرین[۲] (۱۹۰۵)، پرندۀ زمان[۳] (۱۹۱۲) وبال شکسته[۴] (۱۹۱۵) منتشر کرد. در ۱۹۰۸ موج آرامی را در حیدرآباد سازمان داد و در موضوعهای طرفداری از حقوق زنان، مانند براندازی حجاب سخنرانی و مبارزه کرد. نایدو از همکاران مهاتما گاندی[۵] و نخستین زن هندی بود که در ۱۹۲۵ به ریاست کنگرۀ ملی هند[۶] رسید. در ۱۹۴۷ نیز حکمران ایالتهای متحده (اوتار پرادش[۷]) شد. نایدو در حیدرآباد بهدنیا آمد و در مَدرَس[۸] (چنای[۹] کنونی)، لندن، و کیمبریج تحصیل کرد. بارها به جرم نافرمانی مدنی به زندان افتاد و در مذاکراتی شرکت کرد که به استقلال هند انجامید.