بالدوین، استنلی (۱۸۶۷ـ۱۹۴۷)
بالْدْوین، اِستنلی (۱۸۶۷ـ۱۹۴۷)(Baldwin, Stanley)
(ارل بالدوین اول بیودلی[۱]) سیاستمدار محافظه‌کار انگلیسی و نخست‌وزیر (۱۹۲۳ـ۱۹۲۴) و (۱۹۲۴ـ۱۹۲۹) و (۱۹۳۵ـ۱۹۳۷). اعتصاب عمومی ۱۹۲۶ را از سرگذراند، در ۱۹۲۸ طرح اعطای حق رأی به همۀ شهروندان بالغ را به تصویب رساند و بحران کناره‌گیری ادوارد هشتم[۲] از سلطنت در ۱۹۳۶ را مهار کرد، اما نتوانست انگلستان را برای جنگ جهانی دوم آماده کند. بالدوین در بیودِلی[۳]، واقع در ووسترشر[۴]، زاده شد. پدرش از صاحبان بزرگ صنعت آهن و فولاد بود. در ۱۹۰۸ از بیودِلی به نمایندگی پارلمان رسید و در ۱۹۱۶ منشی مخصوص پارلمانی اندرو بونار لو[۵] شد. در ۱۹۱۷ تا ۱۹۲۱ وزیر امور مالی در خزانه‌داری و سپس به ریاست شورای تجارت منصوب شد. در ۱۹۱۹ مبلغ ۵۰هزار پوند، معادل ۲۰ درصد از دارایی‌هایش را به‌صورت ناشناس در اختیار خزانه‌داری قرار داد تا بابت بدهی‌های جنگی انگلستان پرداخت شود. رهبر گروهی بود که در ۱۹۱۹ کابینۀ ائتلافی دیوید لوید جورج[۶] را به سقوط کشاند و در مقام وزیر خزانه‌داری دولت بونار لو توانست بدهی‌های مربوط به جنگ را با امریکا تسویه کند. بالدوین در دوران نخست‌وزیری‌اش در ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۴ و بار دیگر در ۱۹۲۴ تا ۱۹۲۹، پس از اعتصاب عمومی، قانون مناقشات کارگری[۷] ۱۹۲۷ را در پارلمان به تصویب رساند، که براساس آن زنان بیوه و کودکان یتیم از حق دریافت مستمری برخوردار شدند و در ۱۹۲۸ زنان نیز همانند مردان دارای حق رأی شدند. بالدوین در ۱۹۳۱ با مقام وزیر و رئیس شورای مشاورین[۸] سلطنتی به کابینۀ رمزی مک‌دونالد[۹] پیوست. بالدوین در سومین دورۀ صدارتش (۱۹۳۵ـ۱۹۳۷) پس از کناره‌گیری مک‌دونالد، توانست بحران کنارگیری پادشاه را مهار کند اما بعدها به‌علت ناتوانی در مقاومت در برابر تمایل عمومی مبنی بر مصالحه با هیتلر و موسولینی و نیز قصور در تدارکِ سازوبرگ جنگ به‌شدت از او انتقاد شد.