نشانگان زجر تنفسی

نِشانِگانِ زَجر تنفّسی (respiratory distress syndrome)

(یا: بیماری غشای هیالین) در این بیماری، شش‌های نوزاد به اندازه‌ای باز نمی‌شوند که اکسیژن‌رسانی کافی بدن را تأمین کنند. نوزادان نارس بیشتر در معرض ابتلا به این حالت‌اند. این کودکان با تجویز داخل وریدی مایعات و اکسیژن، و گاه با تهویۀ مکانیکی شش‌ها زنده می‌مانند. برای بازشدن طبیعی شش‌ها وجود ماده‌ای با نام سورفاکتانت لازم است. این ماده کشش سطحی آلوئول‌ها یا کیسه‌های هوایی شش‌ها را کاهش می‌دهد. این ترکیب در نوزادان نارس به اندازۀ کافی وجود ندارد و فقدان آن باعث می‌شود شش‌ها سخت و بی‌حرکت شوند. درنتیجه، تنفس سریع و سطحی است، با سختی صورت می‌گیرد، و احتمال خفگی نوزاد وجود دارد. برای کودکانِ در معرض خطر سورفاکتانت مصنوعی تجویز می‌کنند.

 

---