یحیی
یحیی
(یا: یوحَنّای مُعَمِّدان يا مُعْمَدان به معناي تعميددهنده) در عهد جدید[۱]، واعظی دوره‌گرد که پس از مدتی تمهیدِ مقدمه در صحرا ظهور مسیح[۲] را بشارت و عیسی (ع) را در رود اردن تعمید داد. او را هرود آنتیپاس[۳] به خواست سالومه[۴] که خواسته بود سرش را در سینی به نزدش ببرند به‌قتل رساند. او پسر زکریا[۵] و الیزابت (از اقوام مادر عیسی) بود و در ناصرۀ[۶] جلیل[۷] به‌دنیا آمده بود. او و عیسی را در کودکی اغلب با یکدیگر نشان می‌دهند. در بزرگسالی با ریش ژولیده و خرقه‌ای معمولاً سبز به تصویر درمی‌آید. نام او در قرآن پنج‌بار ذکر شده است، در آیه ۱۲ سورۀ مریم آمده است «ای یحیی کتاب را به جدوجهد بگیر». مفسران منظور از کتاب را همان تورات می‌دانند و اعتقاد به کتاب جداگانه‌ای که بر او وحی شده باشد ندارند. یحیی به‌طور معجزه‌آسایی متولد شد، چراکه پدرش بسیار پیر و مادرش نازا بود و هردو از فرزنددارشدن مأیوس بودند. خداوند او را به‌سبب دعاهای پدرش به‌دنیا آورد. در آیۀ ۳۹ سورۀ آل عمران به نبوت یحیی تصریح و پاکدامنی و پرهیزش از شهوت ستوده شده است. وی از همان کودکی مشغول به عبادت شد و خداوند از کودکی او را حکمت داده بود. او تمام عمر را به زهد و انقطاع گذرانید. وی نبوت عیسی (ع) را تصدیق کرد. در میان مردم از محبوبیت برخوردار بود و آنان را موعظه می‌کرد و به توبه از گناهان دعوت می‌نمود تا روزی که به‌قتل رسید.