یوستینوس اول (ح ۴۵۰ـ۵۲۷م)
یوسْتینوسِ اول (ح ۴۵۰ـ۵۲۷م)(Justin I)
امپراتور بیزانس[۱] (۵۱۸ـ۵۲۷م). پرچم‌دار مسیحیت سنت‌گرا بود. در خانواده‌ای روستایی بزرگ شد؛ بعدها به قسطنطنیه[۲] رفت و فرمانده گارد سلطنتی شد. با مرگ آناستاسیوس[۳]، تاج‌وتخت را تصاحب کرد و به اختلاف مذهبی با روم غربی پایان داد. برای جلوگیری از پیشروی ایرانی‌ها در عربستان، عهدنامه‌هایی را با متحدان خود در بین‌النهرین[۴]، جنوب سوریه، و اتیوپی امضا کرد. یوستینوس، که از عارضۀ توهم رنج می‌برد، از حمایت‌های برادرزاده‌اش یوستی‌نیانوس[۵]، بعدها امپراتور بزرگ بیزانس، برخوردار بود، و چند ماه پیش از مرگ، وی را در مقام امپراتور مشترک بیزانس به‌رسمیت شناخت.