هارولد دوم
هارولْد دوم (ح ۱۰۲۰-۱۰۶۶م)(Harold II)
آخرین پادشاه آنگلوساکسونِ انگلستان از ژانویه تا اکتبر ۱۰۶۶م و پسر گادوین. در نبرد هِیستینگز[۱] از ویلیام نورماندی[۲]، ویلیام اول (ویلیام فاتح)[۳]، شکست خورد و کشته شد. هارولد در ۱۰۵۳م با عنوان ارلِ وِسِکْس[۴] جانشین پدرش ارل گادوین[۵] شد. فرماندهِ نیروهای ادوارد معترف[۶] بود و چنان قدرتی داشت که یکی از مورخان او را شبه پادشاه[۷] توصیف کرد. در حدود ۱۰۶۳م ویلیام نورماندی با خدعه یا به زور، هارولد را برای حمایت از دستیابی او به تاج‌وتخت انگلستان به ادای سوگند واداشت. هنگامی‌که ویتان[۸] (شورای مقامات بلندپایۀ مذهبی و غیرمذهبی) هارولد را برای جانشینی ادوارد معترف برگزید، ویلیام آمادۀ حمله به انگلستان شد. در این میان، توستیگ[۹] ( ـ۱۰۶۶م)، برادر خائن هارولد، در حمله به نورتامبریا[۱۰] به هارالد (سوم) هاردرادا[۱۱]، پادشاه نروژ، پیوست. هارولد در ۲۵ سپتامبر در استمفورد بریج[۱۲] نیروهای مهاجم را تارومار کرد و این دو متحد را نیز به هلاکت رساند. سه روز بعد، ویلیام در پِوِنْسی[۱۳]، در ساسکس[۱۴]، با نیروهای خود به خشکی آمد و در ۱۴ اکتبر هارولد در نبرد هِیستینگز کشته شد.