هپاتیت
هِپاتیت (hepatitis)
بیماری التهابی کبد. عامل آن معمولاً ویروسی است. سایر علل هپاتیت عبارت‌اند از الکل، داروها، سنگ کیسۀ صفرا[۱]، لوپوس اریتماتو[۲]، و اسهال خونی آمیبی[۳]. علایم هپاتیت عبارت‌اند از ضعف، تهوع، و زردی[۴]. پنج نوع متفاوت ویروس هپاتیــت شناخته شده است که عبارت‌اند از E, D, C, B, A. ویروس هپاتیت A شایع‌ترین علت و عامل ۴۰درصد از موارد هپاتیت ویروسی در جهان است. این ویروس از راه غذای آلوده منتقل میشود. هپاتیت B، هپاتیت سرمی[۵]، از راه خون و فرآورده‌های آن یا مایعات به بدن منتقل میشود. این نوع به‌شدت مسری است و غالباً منجربه نارسایی کبد[۶] میشود. این بیماری با سرطان کبد نیز در ارتباط است. آسیب‌های مزمن کبد فقط در پنج درصد از مبتلایان دیده میشود. در ۱۹۹۵، ۱,۱۰۰,۰۰۰ نفر براثر ابتلا به هپاتیت B فوت کردند. ناقلین[۷] ویروس هپاتیت B حدود ۳۰۰میلیون نفرند. تاکنون واکسن هپاتیت A و B ساخته شده‌اند. هپاتیت C بیشتر در کسانی دیده میشود که نیاز به انتقال خون مکرر دارند. بنابه تخمین، در ۱۹۹۹، مبتلایان به هپاتیت C حدود ۱۵۰میلیون نفر بودند که ۷۵ درصد از آن‌ها به عفونت مزمن کبدی دچار خواهند شد. هپاتیت D فقط با هپاتیت B دیده میشود و در منطقۀ مدیترانه شایع است. هپاتیت E بومی[۸] هند و امریکای جنوبی است. در ۱۹۹۸، بنابه تخمین سازمان جهانی بهداشت[۹] حدود ۳۵۰میلیون نفر به ویروس هپاتیت B آلوده بودند. در کارآزمایی‌های بالینی ۱۹۹۵، استفاده از دارو، به‌صورت قرص، با موفقیت‌هایی همراه بود و در برخی از مبتلایان به هپاتیت B مزمن باعث پاک‌سازی بدن از ویروس شد. پس از شش ماه مصرف لامیوودین[۱۰]، چهار نفر از ۵۰ بیمارِ تحت نظر عاری از ویروس بودند. در پایانِ طرح، تعداد افراد بیشتری از ویروس پاک شده بودند، ولی ویروس مجدداً در عده‌ای ظاهر شد.