سبحانی، جعفر (تبریز ۱۳۰۷ش)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

سُبحانی، جعفر (تبریز ۱۳۰8ش- )

سُبحاني، جعفر

فقیه، تاریخ‌پژوه و مجتهد ایرانی. در زادگاهش به فراگیری مبادی فقه و اصول و ادبیات عرب پرداخت. نزد بزرگانی چون آیت‌الله کاظم طباطبایی یزدی و شیخ‌الشریعۀ اصفهانی و امام خمینی (ره) درس خواند و از کلاس‌های درس اسفار اربعۀ علامۀ طباطبایی نیز بهره برد. در ۱۳۳۸ش با همکاری تنی چند از یاران خود مجلۀ درس‌هایی از مکتب اسلام را بنیاد گذارد. در ۱۳۵۸ش نمایندۀ مردم آذربایجان شرقی در مجلس خبرگان قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بود. مبتکر تفسیر موضوعی قرآن به عربی و فارسی بوده است. پژوهش‌هایی در تاریخ اسلام دارد و کتاب‌هایی نیز در مسائل اعتقادی برای جوانان نوشته است. در ۱۳۸۶ رسالۀ عملیۀ فارسی ایشان منتشر گشت. از آثارش: مفاهیم‌القرآن (نخستین تفسیر موضوعی قرآن در ۷ جلد)؛ منشور جاوید قرآن (۱۴ جلد)؛ مرزهای اعجاز؛ راه خداشناسی؛ فروغ ابدیت در ۲ جلد؛ اصالت روح از نظر قرآن؛ کتاب‌الصلاة؛ موسوعةالفقهاء.